Sinds enkele maanden mag ik de op-ed verzorgen in ‘Tussen de lijnen’, het blad van De Lijn dat enkele jaren geleden nog uitgeroepen werd tot beste personeelsblad van Vlaanderen. Cursiefjesgewijs prik ik er met een vrolijke knipoog in rariteiten, onvolkomenheden en inconsequenties, en verword ik tot een cartoonfiguurtje. En ja, de verhaaltjes zijn steeds ‘gebaseerd op echte feiten’ maar dan karikaturaal bijgekleurd en ingeknipt om netjes in de formaat en de tekening te passen. Hieronder vind je de zomerinzending, die in augustus in het blad verschijnt. Moge het nu beginnen zomeren!
Daten op de Kusttram. Bestaat er iets romantischer? Ik zag het helemaal voor me: in bikini, in de tram, het strand op rijden, genietend van zon, zee, zand en zoenen. Dat is als daten op de Oriënt-Express, maar dan langs ‘het unieke van de Vlaamse kust’, ‘met zicht op zee’ én een stuk goedkoper. Dat zou haar zeker overtuigen. Dacht ik.
‘Hoezo, twee euro beheerkosten?’ mokte ze. Een dagpas was het interessantste, hadden we ontdekt op delijn.be: ‘Op het voertuig 8 euro, in voorverkoop 6 euro.’ Omdat de eShop ‘uw persoonlijk voorverkooppunt bij u thuis’ is, hadden we dus verwacht daar 12 euro te betalen. Maar er stond: ‘Vermijd 2 euro beheerkosten door minimum voor 12,50 euro te bestellen!’‘Kan ik ergens een extra ticket van een halve euro kopen’, knorde ze, ‘of moet ik nu drie tickets kopen van 6 euro om die 2 euro te vermijden? Afzetters! Dat is zo’n marketingtruc, zoals bij jouw hotdogs.’ Ik beet op mijn lip. Ze verkopen de broodjes per zes en de worsten per vijf, en dus kom ik altijd met dertig stuks thuis. ‘We kunnen de tickets ook bij de Lijnwinkel kopen’, opperde ik stilletjes. Ze kneep haar oogjes tot spleetjes: ‘Is dat een lepe manier om me mee te krijgen?’ ‘Het scheelt twee euro’, probeerde ik nog eens. Het lukte.
Het was écht twee euro goedkoper. Het Lijnwinkelmeisje gaf ons de gelukzalige tickets die ons van Knokke naar De Panne en terug zouden rijden voor precies 12 euro.‘Een lief kind dat de hele dag zit te wachten in een klein hokje is dus goedkoper dan een computerprogramma?’ mopperde mijn vriendin ongelovig. ‘Geen beheerkosten voor dat arme schaap?’
‘Dag, dames’, verwelkomde de charmante chauffeur ons in Knokke. Nu zou de romantiek echt beginnen. Belgische kust, we komen eraan! ‘Op naar de horizon!’ riep ik enthousiast. ‘Nog vuuf mienuutjes’, antwoordde de chauffeur.
Knokke, Duinbergen, Heist, Zeebrugge, Blankenberge, Wenduine, De Haan… De Vlaamse kust schoof voorbij. Af en toe zagen we zelfs een streepje zee tussen twee flatgebouwen door. Een streepje strand. Een streepje muziek zou het nog eens zo romantisch gemaakt hebben. ‘Daar!’ riep ik. ‘Zee!’ ‘Waar?’ vroeg ze. Net te laat.
Terwijl we gezellig voortdenderden, zakte ze steeds verder weg, zalig in slaap gewiegd. Ik durfde haar niet wakker te maken. Ook niet toen we bij Raversijde de Zeedijk op reden. ‘Kijk’, fluisterde ik haar hoofd toe dat op mijn schouders rustte. En terwijl we langs de spelende golven gleden, zoende ik haar zacht. Is er iets romantischer dan een kustram, dacht ik.
(Uit: ‘Tussen de lijnen’, De Lijn, augustus 2016)